شعر/ سکوت وهم انگیز

 

خانه ای ویرانه دارم چشمانی پر زخون

توپ وتانک و تیر و ترکش هست در حد جنون

 

سایه های دشمن صهیون به روی شاخه ها

شاخه های سبز زیتون با صدای ناله ها

 

وز صدای ناله های کودکان غزه ای

گریه های ابرها آمد زسوز بچه های

 

بچه ای که مادرش را زیر بمباران شهر

در بغل میکرد و اشک می ریخت آنجا همچو ابر

 

در میان این سکوت وهم انگیز جهان

ناگهان تب کرد و لرزید َ زمین هم بی امان

 

مصطفی یوسفی